One month down!

Na mijn laatste verslag had ik net mijn eerste week stage gehad, inmiddels heb ik alweer 4 weken doorgebracht achter mijn bureautje en computertje uit het jaar 0 van SIT. De tijd vliegt op dit moment, ik zit hier gewoon echt al weer een maand!

Malta, ik begin er steeds meer verliefd op te worden. Het is een prachtig eiland, het weer is over het algemeen heerlijk, de mensen zijn super vriendelijk, de terrasjes zijn de perfecte plek om uit te brakken na een mooie nacht Paceville en ook uiteten gaan is hier heerlijk & goedkoop.

Stage bevalt goed. Ik krijg leuke opdrachten en mijn collega’s zijn heel aardig en behulpzaam. Ze zijn altijd wel in voor een lolletje en juist omdat we niet zo heeel veel schelen qua leeftijd delen we wel redelijk dezelfde interesses. Zo had een collegaatje me dus laatst gespot tijdens het uitgaan, of ik hier nou blij mee moet zijn weet ik nog steeds niet haha. Ze nemen me wel redelijk serieus en krijg niet alleen maar dumpklusjes omdat ik de stagiaire ben. Op het moment ben ik een programma aan het samenstellen voor een groep Nederlanders die naar Malta willen komen, en wat SIT dus ook echt aan hen aan kan bieden. Ik moet hierbij goed nadenken over de wensen & behoeften van ons als Nederlanders, ons budget en in wat voor accommodatie we het liefst verblijven. Omdat SIT altijd alles zo goedkoop mogelijk wilt ben ik dus de hele dag aan het mailen en bellen met onze suppliers over hun beste rates.

Dat bellen is ook nogal wat. Toen ik nog geen eigen telefoon had werd er dus naar een van mijn collega’s gebeld en gevraagd naar ene Thirza de Jong. Mijn naam is echt onuitspreekbaar voor buitenlanders en komt er op ongeveer 10 verschillende manieren uit. Triza, Thursja, Theresa, Djerza, en noem maar op. Om over mijn achternaam maar niet te beginnen, want hoe Hollands hij ook is: hier ziet men mij aan voor een Chinees. Ook heb ik al meerdere keren een mailtje terug gekregen met ‘Dear Sir’ als aanhef. Mam en pap: bedankt!

Inmiddels ga ik me steeds meer, beetje bij beetje, Maltezer voelen. Ik hou als echte Maltezer een bus tegen als hij eraan komt, er worden me geen spullen meer aangeboden als ik door Valletta loop, mensen beginnen spontaan Maltees tegen me te praten in een winkel en er is zelfs een vrouw geweest die ook daadwerkelijk dacht dat ik een Maltese was.

Thuis is alles ook gewend nu. Ons huisje voelt nu wel echt als thuis, en als er kaartjes in de brievenbus zitten is dat super leuk (hint!). Wassen, strijken, poetsen en eten koken gaat allemaal prima, alleen de boodschappen is nog wel een dingetje. In het weekend zijn we te druk om boodschappen te doen, dus dat doen we meestal op maandagavond na werk. Gauw eten en rennen naar dé gave Lidl om 5 minuten voor sluitingstijd nog even binnen te stormen – tot ergernis van het Lidl-personeel. Binnen een half uurtje hebben we dan weer 2 volle tassen met boodschappen voor een week lang voor een prima bedragje.

De weekends zijn hier echt hetgeen waar we vanaf elke maandagochtend weer naar toe leven. Drie dagen weekend – oké, een dag om aan mijn stage-opdracht te werken, maar hey: ik hoef niet om 07.00 mijn bed uit – is echt heerlijk. Vooral als het lekker weer is, dan voelt het net alsof ik op vakantie ben. Ieder weekend proberen we wel weer een stukje van het eiland te ontdekken. Ik heb in de eerste twee weken stage heel Malta zo’n beetje uit mijn hoofd moeten leren voor mijn werk, dus ik weet nu wel aardig goed waar de mooiste spots en de beste restaurants zitten. Inmiddels zijn we al naar Mdina geweest, hebben we Marsaxlokk bezocht, zijn we op de beste zondag tot nu toe naar Golden Bay (hét zandstrand van Malta, aan de andere kant van het eiland. Lees: 45 min met de bus) geweest en hebben we Popeye Village bezocht. Dat laatste was volgens mijn collega’s echt super mega fantastisch, maar ik vond het maar een oude en uitgestorven zooi.

Inmiddels hebben we ook al wat leuke (Nederlandse) meiden leren kennen waarmee we in het weekend op stap gaan, of doordeweeks samen mee eten. Dit weekend staat carnaval voor de deur en dat schijnen ze hier op Malta ook redelijk groots te vieren, en dan vooral op Gozo, een van de andere eilanden van Malta. Sinds jaren gewoon niet meer met carnaval achter de bar in het Flora staan, geen lange nachten van 20:00 – 05:00 aan het werk, en misschien nog wel het ergst: niet meer Tot de Bojum gaan met m’n collegaatjes op maandagochtend om vervolgens (letterlijk) in slaap te vallen tijdens college op school hahaha. Maar eens kijken wat ze er hier in Malta van brouwen. Enige nadeeltje is dat ik een allergische reactie op iets heb gehad waar ik nu medicijnen voor slik en dus gewoon niet, geen druppel alcohol, mag drinken. Eens kijken hoe leuk ik carnaval nu daadwerkelijk vind als ik én nuchter ben, én er geen geld mee verdien.

Over een maand begint het bezoek te komen hier op Malta. Kan niet wachten om iedereen te laten zien waar en hoe ik nu leef, en gewoon omdat ik zin heb om mn ouders, zussie en leukste vriendinnies weer te zien. Het is hier echt heerlijk maar een avondje thuis zou soms ook wel even heel fijn zijn. Ook gewoon om met mijn kleine blonde viervoeter te knuffelen want wauw, wat mis ik dat beest.

Zo, genoeg geweest weer voor vandaag.
Tijd om iets leuks te gaan doen ☺

Ciao ciao!